Kuchnia węglowa kocioł CO piec kominek z płaszczem wodnym MEGAL 17kW biała. Kocioł 5 klasy! Praktyczna i funkcjonalna płyta grzewcza! Potężna moc grzewcza! Klasa A+ Zbiornik wody: 32L! Paremetry techniczne Nazwa kotła CO / kuchni: MEGAL M-17 beż Dostępne wersje: beż / biały Produkcja: EU Moc nominalna: 17,00 kW Zabrania się stosowania kotła na paliwo stałe do zasilania instalacji ogrzewczej wodnej systemu zamkniętego, wyposażonej w przeponowe naczynie wzbiorcze, z wyjątkiem kotła na paliwo stałe o mocy nominalnej do 300 kW, wyposażonego w urządzenia do odprowadzania nadmiaru ciepła.”; W tym zakresie dokonano następujących zmian: 20) w § 133. ust. 7 otrzymuje brzmienie "7. Zabrania się stosowania kotła na paliwo stałe do zasilania instalacji ogrzewczej wodnej systemu zamkniętego, wyposażonej w przeponowe naczynie wzbiorcze, z wyjątkiem kotła na paliwo stałe o mocy nominalnej do 300 kW, wyposażonego w urządzenia do odprowadzenia nadmiaru ciepła." BIOPELLET PRO 12 ekologiczny, zautomatyzowany kocioł peletowy z płaszczem wodnym I z dużym zbiornikiem paliwa. LSBBP12T. CHT354. Od ilości. 1. 14 081,62 zł / szt. 2. 12 673,45 zł / szt. 15 szt. W porównaniu z tradycyjnymi systemami grzewczymi, takimi jak piece kaflowe czy kotły na paliwo stałe, kominki z płaszczem wodnym charakteryzują się wyższą efektywnością energetyczną oraz niższymi emisjami szkodliwych substancji. Dzięki temu możemy ograniczyć zużycie paliwa oraz zmniejszyć ilość produkowanych przez naszą Tłumaczenia w kontekście hasła "Kominek z płaszczem wodnym" z polskiego na angielski od Reverso Context: Kocioł pelletowy może współpracować z innymi źródłami ciepła, takimi jak kolektory słoneczne czy kominek z płaszczem wodnym. . rys. 2 Sposób podłączenia zaworu bezpieczeństwa termicznego Callefii 544 w układzie instalacji grzewczej Kiedy nie ma możliwości natychmiastowego wygaszenia oraz wyłączenia dopływu paliwa, jak to ma miejsce w urządzeniach na paliwo stałe, konieczne staje się zastosowanie innych rozwiązań zapobiegających nadmiernemu wzrostowi temperatury wody. Jednym z nich jest termiczny zawór upustowy otwierający się gdy temperatura wody w kotle przekroczy dopuszczalną wartość 95oC. Dzięki spuszczeniu gorącego czynnika wymusza on przepływ wody zimnej przez kocioł i co za tym idzie, skutecznie i szybko obniża temperaturę w urządzeniu. Upustowy zawór bezpieczeństwa termicznego W najnowszej aktualizacji przepisów techniczno - budowlanych dotyczących budynków w zakresie instalacji grzewczych (DzU 56/09 poz. 461), w paragrafie 133 ustęp 7 wprowadzono następujący zapis: „Zabrania się stosowania kotła na paliwo stałe do zasilania instalacji ogrzewczej wodnej systemu zamkniętego, wyposażonej w przeponowe naczynie wzbiorcze, z wyjątkiem kotła na paliwo stałe o mocy nominalnej do 300 kW, wyposażonego w urządzenia do odprowadzania nadmiaru ciepła.”Umożliwiono tym samym stosowanie w instalacjach zamkniętych kotłów na paliwa stałe, których konstrukcja umożliwia odprowadzanie nadmiaru mocy cieplnej w razie awarii pompy lub braku zasilania. Takim rozwiązaniem jest połączenie zaworu spustowego bezpieczeństwa termicznego z wymiennikiem lub wężownicą schładzającą. Zobacz także: Ogrzewanie Autor: GRUPA FERRO Zawór Caleffi 543 Zawory spustowe bezpieczeństwa termicznego Caleffi serii 543 mogą być stosowane w kotłach na paliwa stałe, w których zainstalowany jest wężownica lub wymiennik bezpieczeństwa. Autor: GRUPA FERRO Sposób podłączenia zaworu bezpieczeństwa termicznego Caleffi 543 do urządzenia z wymiennikiem bezpieczeństwa Budowa i działanie Zawory spustowe to urządzenia automatyczne, sterowane temperaturą wody w kotle, niewymagające zasilania elementem pomiarowym jest czujnik umieszczony w tulei zanurzeniowej i połączony kapilarą z zaworem upustowym. Gdy temperatura wody w kotle osiągnie 95°C, w czujniku zachodzi zmiana stanu skupienia cieczy, a następujący po tym wzrost objętości powoduje rozszerzanie się specjalnych mieszków, które poprzez trzpień otwierają zawór spustowy. Dzięki temu konieczna ilość wody zostaje odprowadzona, a w urządzeniu utrzymywana jest bezpieczna temperatura. Dobierając zawór, należy także brać pod uwagę moc wężownicy lub wymiennika bezpieczeństwa podaną przez producenta, która w niektórych przypadkach, może ograniczyć zdolności upustowe zaworu. Dane techniczne min. temperatura otwarcia (początek upustu) [oC] 95 maks. temperatura pracy [oC] 110 maks. ciśnienie pracy [bar] 10 zdolności upustowe przy 107°C i przy Δp 1 bar [l/h] 3100 przyłącza zaworu gwint wewnętrzny 3/4″ przyłącza tulei czujnika gwint zewnętrzny 1/2″ długość przewodu kapilarnego [mm] 1300 Usunięcie cieczy z układu jest możliwe po naciśnięciu przycisku w dolnej części zaworu. Montaż czujnika Czujnik powinien być zamontowany w górnej części kotła lub na instalacji odprowadzającej, zawsze przed elementem odcinającym, w odległości nie większej niż 0,5 m od kotła. Charakterystyka konstrukcji Korpus zaworu i pozostałe części główne są mosiężne (P-Cu Zn40 Pb2). Sprężyna wykonana jest ze stali nierdzewnej AISI 304, a uszczelnienia z elementów ruchomych z tworzywa sztucznego, odpornego na działanie temperatury do uzyskać jak najlepszy przepływ ciepła w tulei zanurzeniowej, została ona zaprojektowana tak, aby czujniki były z nią w stałym kontakcie. Dzięki temu bezwładność cieplna całego zespołu została zredukowana do kapilarne są chronione przez specjalny cynkowany wąż regulacji zaworu dokonuje się plastikowym pokrętłem na dole zaworu. W celu zagwarantowania bezpieczeństwa działania cały system, od czujnika do mieszków rozszerzających, jest podwójny. W przypadku awarii jednego mieszka lub uszkodzenia rurki kapilarnej zawór spustowy nadal funkcjonuje poprawnie. Autor: GRUPA FERRO Zawór Caleffi 544 Zawór bezpieczeństwa termicznego o podwójnym działaniu rozwiązuje problem wystąpienia zbyt wysokiej temperatury w instalacjach grzewczych zasilanych wkładami grzewczymi z pieców kuchennych, kominków lub kotłów na paliwa składa się z zaworu upustowego i zaworu napełniającego, które działają równolegle na jednym trzpieniu i są sterowane jednym czujnikiem zdalnym o typie bezpieczeństwa pozytywnego (awaria czujnika nie paraliżuje działania urządzenia). Zawór jest podłączony do zasilania instalacji grzewczej i do zasilania zimnej wody. Gdy temperatura osiągnie wartość krytyczną, by ją obniżyć, zawór otwiera się i upuszcza konieczną ilość wody gorącej, równocześnie dopuszczając do obiegu wodę zimną. W razie awarii czujnika całe urządzenie będzie wykonywać swoje funkcje w sposób ciągły. Dane techniczne temperatura upustu [oC] 100 (0, -5) maks. temperatura pracy [oC] 110 maks. ciśnienie w instalacji wodnej [bar] 6 maks. ciśnienie w instalacji grzewczej [bar] 6 zdolności upustowe przy Δp 1 bar [l/h] 1800 przyłącza do rur gwint wewnętrzny 1/2″ przyłącza czujnika gwint zewnętrzny 1/2″ długość przewodu kapilarnego [mm] 1300 Montaż Zawór może być instalowany w dowolnej pozycji – pionowej, poziomej lub ukośnej. Czujnik montuje się na przewodach zasilania instalacji, jak najbliżej źródła ciepła. Odprowadzenie z zaworu powinno być połączone z instalacją kanalizacyjną. Ważne jest, by króciec podłączeniowy zasilania był przyłączony bezpośrednio do instalacji wodnej, bez pośrednich elementów odcinających. Zastanawiając się nad wyborem odpowiedniego sposobu ogrzewania pomieszczeń, musimy szczegółowo zapoznać się z technicznymi możliwościami wyposażenia naszego domu w instalacje Są bowiem tereny, gdzie do działki nie będziemy mogli wykonać przyłącza gazowego, tym samym w budynku nie zamontujemy kotła na to paliwo. Są również gminy, szczególnie na południu kraju, borykające się z problemem dużego zanieczyszczenia powietrza. Na takim terenie, często obowiązuje zakaz instalowania w domu pieców na paliwa stałe typu węgiel czy miał. Kominki z płaszczem wodnym Jeśli już zapoznamy się z przepisami prawa miejscowego i ograniczeniami które wprowadza, możemy zdecydować się na najwłaściwszy sposób ogrzewania naszego domu czy mieszkania. W ostatnim czasie, wielu deweloperów, czy też osoby prywatne decydują się na montaż kotłów gazowych. Piece te są łatwe w obsłudze, zajmują niewiele miejsca. Zaletą ich jest również, możliwość umiejscowienia w niewielkim pomieszczeniu gospodarczym czy np. w łazience. Jeśli mamy wątpliwości co do wydajności takiego sposobu ogrzewania, idealnym rozwiązaniem będzie dla nas realizacja w domu lub mieszkaniu dodatkowego źródła ciepła. W tym przypadku, świetnie sprawdzą się kominki z płaszczem wodnym, lokalizowane najczęściej w centralnej części mieszkania. Stanowią idealne dopełnienie głównej instalacji centralnego ogrzewania. Pozwolą nam zmniejszyć ilość zużytego paliwa stałego, lub też obniżą rachunki za gaz. Kominek z płaszczem wodnym sprawdzi się również, jako główne źródło ogrzewania naszego domu. Odpowiednio dobrana instalacja będzie służyć przez wiele lat, a w domu utrzyma właściwą i komfortową dla nas temperaturę pomieszczeń. Przed zainstalowaniem takiego systemu ogrzewania, warto zapoznać się z ofertą lokalnych tartaków i sklepów budowlanych, gdzie będziemy mogli nabyć dobrej jakości drewno do palenia. Bogaty wybór wkładów kominkowych Po podjęciu decyzji o realizacji kominka w mieszkaniu, kolejnym krokiem będzie wybór kształtu i wielkości wkładu, a także zaprojektowanie obudowy kominka w taki sposób, aby pasowała do charakteru wnętrz. Bogata oferta dostępna na polskim rynku sprawi, iż możemy wybrać wkłady kominkowe dostosowane zarówno do naszego gustu, jak również zasobności portfela. Nowoczesne rozwiązania zastosowane przy projektowaniu wkładów kominkowych, optycznie powiększają szybę, a tym samym uzyskujemy lepszą widoczność spalanego drewna. W przestronnych salonach i jadalniach możemy pokusić się o wybór wkładów z narożnymi, bocznymi szybami. Przykłady tego typu kominków możemy znaleźć na stronie gdzie znajdziemy wiele realizacji w nowoczesnym stylu. Dzięki zastosowaniu tego typu rozwiązań, uzyskamy w pomieszczeniu przyjemną, domową atmosferę. Dlatego też, wykonując ogrzewanie mieszkania czy domu, warto dodatkowo uzupełnić je o kominek z płaszczem wodnym. Pomimo poniesionych na samym początku kosztów, niska cena zakupu drewna do palenia sprawi, iż już w niedługim czasie zauważymy duże oszczędności w rachunkach za gaz, lub na zakup paliwa stałego. © 2011 - 2022 Dawrek Technika Grzewcza Kominek z płaszczem wodnym działa dokładnie tak samo jak kocioł grzewczy na paliwo stałe, ma jedynie ładniejszą „obudowę”. Nośnikiem ciepła jest woda, którą można podłączyć do instalacji i w ten sposób, grzejnikami ogrzewać dom. Kominek z miedzianą wężownicą (fot. Spartherm) Wkład kominkowy z płaszczem wodnym zewnętrznie nie różni od innych modeli. Tajemnica jego działania tkwi w budowie korpusu – ma on dwie ścianki, pomiędzy którymi przepływa woda. Płaszcz wodny otula cały korpus i odbiera ciepło z paleniska, ogrzewając w ten sposób wodę znajdującą się w nim. Gorąca woda kierowana jest do instalacji, a potem do grzejników. A jeżeli w górnej części korpusu zostanie dodatkowo zamontowana specjalna wężownica, którą będzie przepływać woda, kominek ogrzeje jeszcze wodę do mycia, czyli uzyskamy Ale poza sezonem grzewczym konieczne będzie podgrzewanie jej przez inne źródła ciepła, np. wbudowane w zasobnik grzałki elektryczne. Krążenie wody w instalacji wymuszają pompy obiegowe, dlatego taki kominek wymaga podłączenia do energii elektrycznej. Najlepszy i najmniej awaryjny będzie wkład z solidnym i grubym korpusem. Cieńsze ścianki mają bowiem skłonność do rozszczelniania się pod wpływem ciągłego nagrzewania się i stygnięcia. A w przypadku systemu, gdzie w obiegu jest woda, szczelność jest jego podstawą. Pracą kominka z płaszczem wodnym można sterować ręcznie lub automatycznie. W tej pierwszej opcji reguluje się tylko intensywność spalania, czyli zmniejsza lub zwiększa ilość dopływającego do kominka powietrza. Z automatyką systemu będziemy mieli do czynienia, gdy przy pompie obiegowej zainstalowany zostanie termostat. Po osiągnięciu przez wodę w płaszczu zadanej temperatury, pompa włączy się automatycznie i przetransportuje ciepłą wodę do instalacji i grzejników. Pompa wyłączy się, gdy woda będzie miała za niską temperaturę. Bez powietrza ani rusz Kominek z płaszczem wodnym po zabudowaniu jest praktycznie nie do odróżnienia od kominka z dystrybucją gorącego powietrza (fot. TiM Kominki) Niezależnie od tego na jaki kominek się zdecydujemy, warto pamiętać, że trzeba mu zapewnić odpowiednio dużo świeżego powietrza. Nie może bowiem dojść do sytuacji, w której proces spalania pochłonie cały jego „zapas”, bo gdy go będzie za mało, kominek będzie źle pracował. W nowo budowanym domu, najlepszym rozwiązaniem będzie wykonanie specjalnego kanału nawiewnego o przekroju 200 cm². Kanał może być wykonany z blachy, aluminium bądź PVC. Doprowadzi on powietrze w pobliże kominka. Najważniejszymi elementami kanału są: przepustnica (która reguluje dopływ powietrza) oraz kratki wentylacyjne zabezpieczające przed inwazjami owadów, ptaków lub gryzoni. Kominki dobrze jest sytuować przy ścianie zewnętrznej, gdyż wtedy wystarczy przekuć się przez nią i wmontować wpusty oraz kratki wentylacyjne. Czym palić w kominku z płaszczem wodnym? Wybierając wkład należy dobrać jego moc do wielkości przestrzeni, którą chcemy ogrzać. Powinna wynosić co najmniej 100-150 W na każdy m² ogrzewanej powierzchni. Żeby korzystanie z kominka nie było zbyt uciążliwe, czas palenia bez uzupełniania opału powinien wystarczyć na min. 8 godzin od załadowania pełnego paleniska. Niestety, rzadko udaje się to osiągnąć, czas spalania zależy bowiem w dużej mierze od rodzaju drewna i stopnia jego wysuszenia. Wybierając wkład należy dobrać jego moc do wielkości przestrzeni, którą chcemy ogrzać. Powinna wynosić co najmniej 100-150 W na każdy m² ogrzewanej powierzchni Najlepsze i najbardziej kaloryczne jest drewno liściaste – (ma najwyższą wartość opałową), dłużej się pali i podczas spalania wytwarza najwięcej ciepła. Najważniejsze jednak jest to, by było wystarczająco suche, sezonowane min. 1,5 roku – wilgotność nie powinna przekraczać 20%. Gdy do kominka wrzucimy drewno mokre, to duża część energii z procesu spalania będzie stracona na odparowanie wody w nim zawartej. Poza tym, powstała w ten sposób spora ilość pary wodnej powoduje powstawanie dymu, osadzanie się sadzy na szybach i w kominie. Na pewno nie wpłynie to na ograniczenie częstotliwości dokładania drewna do zużycie drewna w czasie palenia – przy mocy nominalnej 7 kW – nie powinno przekraczać 2,5 kg/godz. Ale w kominku można też palić brykietami drzewnymi lub peletami. Obudowa kominka Kominek z płaszczem wodnym (fot. Lechma) Sam wkład to nie wszystko, trzeba jakoś ukryć kominkową instalację. Ponieważ kominki z płaszczem wodnym mają bardziej rozbudowaną konstrukcję ( rury do wody i otwarte naczynie wzbiorcze) wymagają masywniejszej obudowy, zajmują też więcej miejsca. Niezależnie od wielkości każdy kominek można obudować dowolnie, dopasowując formę i styl obudowy do frontu wkładu i stylu całego wnętrza. Wkład z płaszczem wodnym należy obłożyć wełną mineralną z warstwą folii aluminiowej, która zmniejszy ewentualne straty ciepła i zabezpieczy obudowę przed wysoką temperaturą. Bezwzględnie materiały użyte do obudowy kominka muszą być niepalne. Najczęściej wykorzystuje się cegły klinkierowe, granit, marmur, piaskowiec, kamienie naturalne, kafle ceramiczne oraz płyty gipsowo-kartonowe o podwyższonej odporności ogniowej. Redakcja BD Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej 03-02-2010 13:00Wśród wkładów kominkowych są i takie, które zamiast powietrza ogrzewają wodę do mycia i do instalacji centralnego ogrzewania. Można nimi ogrzać całkiem duży dom. Każdy się zgodzi, że kominek zdobi wnętrze, a gdy się w nim pali - stwarza w domu niepowtarzalną atmosferę. Coraz więcej osób interesuje się też kominkiem jako dodatkowym, bardzo wydajnym źródłem taniego ciepła, którym można ogrzewać cały dom, a nie wyłącznie pomieszczenie kominkowe. Do transportu ciepła do innych pomieszczeń najczęściej wykorzystuje się powietrze rozprowadzane specjalnymi kanałami w stropie i ścianach. Taką instalację łatwo wykonać podczas budowy domu i prac wykończeniowych. W domu istniejącym jest to bardzo trudne, a czasem wręcz niemożliwe. Dlatego ten, kto decyduje się na montaż w nim kominka, zwykle rezygnuje z wykorzystania go do ogrzewania. Tymczasem do tego, by ciepłem z kominka ogrzewać dom, nie jest niezbędna sieć kanałów. Można wykorzystać istniejącą instalację centralnego ogrzewania! Jest tylko jeden warunek: zamiast tradycyjnego wkładu kominkowego, jakich w sklepach najwięcej, trzeba zamontować wkład kominkowy z płaszczem i działanie Od zewnątrz wkłady kominkowe z płaszczem wodnym praktycznie nie różnią się od wkładów tradycyjnych. Podobnie jak one, mogą mieć różne rodzaje drzwiczek - zarówno dwuczęściowe (dzielone), jak i jednoczęściowe; otwierane na bok lub podnoszone do góry; z różnego rodzaju szybami - zarówno płaskimi, jak i pryzmatycznymi. W kominkach z płaszczem wodnym inaczej zbudowany jest jednak korpus wkładu. Ma on podwójne ścianki, a między nimi przestrzeń, którą wypełnia woda, czyli właśnie ów płaszcz wodny, który otacza palenisko ze wszystkich stron (poza frontem, gdzie znajdują się drzwiczki). Przepływając między ściankami woda odbiera ciepło od kominka i przekazuje je do instalacji grzewczej. Aby zwiększyć pozyskiwaną z kominka ilość ciepła, niektórzy producenci umieszczają w górnej części korpusu - tuż nad paleniskiem - dodatkowe elementy, którymi także może przepływać woda. W wybranych modelach wkładów montowana jest również dodatkowa wężownica, która służy do bezpośredniego podgrzewania wody do mycia. Połączenie kominka z instalacją centralnego ogrzewania umożliwiają króćce przyłączeniowe umieszczone w korpusie pracą kominka Wydajnością kominka nie można sterować tak precyzyjnie jak wydajnością kotła gazowego czy olejowego. Nie znaczy to jednak, że taka regulacja jest zupełnie niemożliwa. Najprostsza jest oczywiście regulacja ręczna, to znaczy zmniejszanie lub zwiększanie intensywności palenia w kominku przez: - ograniczenie lub zwiększenie dostępu powietrza do spalania, - przymknięcie lub uchylenie przepustnicy spalin, by ograniczyć lub zwiększyć ciąg w kominie. Regulację ręczną uzupełnia się o regulację półautomatyczną, która polega na sterowaniu pracą pomp wymuszających przepływ wody w instalacji. Pompa włącza się wtedy, gdy woda w kominku osiągnie zadaną przez użytkownika temperaturę, i wyłącza, gdy temperatura wody spada poniżej tej wartości. Największe możliwości sterowania kominkiem daje regulacja automatyczna. Polega ona na zmniejszaniu lub zwiększaniu intensywności palenia w kominku (a przez to - podnoszeniu lub obniżaniu temperatury wody w instalacji) przez automatyczną regulację ilości powietrza dostarczanego do kominek to za mało Choć odpowiednio dobrany kominek może sam ogrzać bez problemów nawet duży dom, niewielu właścicieli domów decyduje się na to, by był on jedynym źródłem ciepła. Przesądzają o tym głównie względy praktyczne, czyli konieczność regularnego rozpalania w kominku. O ile w normalnych warunkach można to wkalkulować w rytm codziennych czynności, ponieważ jednorazowy wsad drewna wystarcza zwykle na 8-10 godzin palenia (a więc wystarczy napalić dwa-trzy razy dziennie, aby było ciepło przez całą dobę), o tyle dłuższa nieobecność domowników podczas sezonu grzewczego stwarza problemy. Z tego względu oprócz kominka montuje się w domu jeszcze kocioł: elektryczny, gazowy lub olejowy, który dzięki zastosowaniu odpowiedniej automatyki sam się włącza, kiedy w kominku się nie pali, i wyłącza, gdy kominek zaczyna grzać. Co do kwestii wyboru rodzaju kotła, wiele zależy od tego, jak często zamierzamy korzystać z kominka. Jeśli nastawiamy się na to, że to właśnie kominek będzie głównym źródłem ciepła, wtedy najprościej wybrać kocioł elektryczny - znacznie tańszy niż kotły gazowe i olejowe. Przy jego okazyjnym używaniu wydatki na prąd będą na tyle nieduże, że nie warto inwestować w przyłącze gazowe czy zbiornik na gaz płynny bądź olej. Jeśli w kominku będzie się palić tylko sporadycznie, wtedy najlepiej zamontować kocioł na gaz (ziemny lub płynny) bądź olej. Kotły na paliwo stałe nie mogą niestety automatycznie współpracować z instalacji Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami kominki - podobnie jak kotły na paliwa stałe - mogą pracować tylko w instalacji typu otwartego, czyli zabezpieczonej przed uszkodzeniem w wyniku nadmiernego wzrostu ciśnienia tzw. otwartym naczyniem wzbiorczym. Tymczasem obecnie odchodzi się już od tego typu instalacji, zastępując je instalacjami typu zamkniętego, z zamkniętym naczyniem wzbiorczym. To właśnie takich instalacji wymagają kotły na gaz i olej. Jeśli więc decydujemy się na kominek z płaszczem wodnym, ale chcemy też mieć możliwość ogrzewania gazem bądź olejem, musimy zastosować dwie instalacje: - typu otwartego, z kominkiem, i - typu zamkniętego z kotłem na gaz lub olej i grzejnikami. Instalacje te trzeba połączyć za pomocą specjalnego wymiennika (w2), tak skonstruowanego, by woda z jednej i drugiej instalacji nie miała ze sobą bezpośredniego kontaktu (nie mieszała się). Taki wymiennik stanowi zazwyczaj dodatkowy element, który montuje się w pomieszczeniu kotłowni, chociaż niektórzy producenci kominków opatentowali już wymienniki do montowania bezpośrednio w płaszczu wodnym kominka. Tak umieszczony wymiennik zwiększa sprawność całego układu, a ponadto eliminuje konieczność dokupowania dodatkowego elementu kominka Niektórzy odrzucają myśl o zamontowaniu kominka z płaszczem wodnym w obawie, by z salonu, w którym jest miejsce na kominek, nie zrobiła się kotłownia, z widocznymi na zewnątrz rurami, pompami itp. To nieuzasadnione obawy. Dochodzące do kominka rury bez problemu ukrywa się w jego obudowie, tak że gdy kominek jest już zabudowany, trudno rozpoznać, iż nie jest to kominek tradycyjny. Sporym problemem, z jakim należy się liczyć przy montażu kominka z płaszczem wodnym, jest natomiast znalezienie sposobu na ukrycie otwartego naczynia wzbiorczego. Powinno się je zawsze umieszczać bezpośrednio nad źródłem ciepła - z tym, że jeśli instalacja pracuje w układzie otwartym, musi być ono zamontowane powyżej najwyższego punktu obiegu wody grzewczej. Zwykle umieszcza się je na nieużytkowym poddaszu, ale co zrobić, jeśli takowego w domu nie ma? Z kolei jeśli instalacja grzewcza pracuje w układzie zamkniętym, naczynie wzbiorcze można teoretycznie zamontować tuż nad kominkiem, a więc nawet ukryć w jego obudowie. Z praktyki wiadomo jednak, że nie jest to rozwiązanie do końca dobre, ponieważ: - do takiego naczynia powinien być w miarę łatwy dostęp, a w jeśli zostanie ukryte w obudowie kominka, może z tym być problem; - naczynie wzbiorcze zamontowane w małej odległości od źródła ciepła nie sprawdza się tak dobrze jak to umieszczone kilka metrów nad nim. A skoro tak, to nawet jeśli kominek współpracuje z instalacją grzewczą typu zamkniętego, i tak lepiej dla naczynia wzbiorczego typu otwartego szukać miejsca na piętrze lub na z ciepłą wodą? Ciepła woda do mycia i zmywania może być przygotowywana w układzie przepływowym lub w układzie pojemnościowym, czyli z wykorzystaniem pojemnościowego zasobnika Kominki z płaszczem wodnym dają możliwość wybrania obu tych rozwiązań. Jeśli chcemy, aby przygotowywały wodę w trybie przepływowym, czyli tylko wtedy, kiedy w kominku się pali, wybieramy wkład z zamontowaną w nim dodatkową wężownicą do Jest to jednak rozwiązanie mało komfortowe ze względu na niebezpieczeństwo poparzenia gorącą wodą, chyba że zostanie zamontowany dodatkowy zawór mieszający. O wiele lepsze jest jednak pośrednie podgrzewanie wody przez kominek, a więc przy użyciu zasobnika. Wtedy ta sama woda, która zasila instalację jest kierowana do zasobnika, gdzie oddaje ciepło zgromadzonej tam wodzie. To z jednej strony stwarza możliwość bardzo szybkiego nagrzania tanim kosztem dużych ilości wody, a z drugiej - zakumulowania dużych ilości ciepła: z ciepłej wody można korzystać jeszcze przez kilkanaście godzin po wygaśnięciu w pomieszczenia z kominkiem W pomieszczeniu, w którym przewidujemy montaż kominka, musi być zapewniona sprawna wentylacja naturalna, gwarantująca zarówno nawiew świeżego, jak i wywiew zużytego powietrza. Nawiew powinien zapewniać nie tylko świeże powietrze do wentylacji, ale także napływ powietrza potrzebnego do spalania. Można go zapewnić na kilka sposobów: - doprowadzoną do kominka rurą, dostarczającą powietrze do spalania bezpośrednio z zewnątrz; - kratką nawiewną o powierzchni minimum 200 cm2, zamontowaną w ścianie zewnętrznej pomieszczenia, w którym ma stanąć kominek; - kanałem o przekroju minimum 200 cm2 łączącym pomieszczenie, w którym zamontowano kominek, z innym pomieszczeniem, w którym wykonana już jest wentylacja nawiewna. Wywiew zapewnia się, doprowadzając do pomieszczenia kanał wentylacyjny o przekroju nie mniejszym niż 14×14 cm. Uwaga! Stosowanie w pomieszczeniu z kominkiem jakichkolwiek wentylatorów wyciągowych jest zabronione, ponieważ mogłoby to powodować cofanie się dymu do mocy kominka Wkłady kominkowe z płaszczem wodnym mają różną moc. O tym, jakiej mocy wkład wybrać, powinien zdecydować instalator, kierując się wyliczonym zapotrzebowaniem na ciepło. Aby samodzielnie oszacować moc kominka, można posłużyć się dwoma prostymi wzorami: 1. = qj×V we wzorze tym: - zapotrzebowanie budynku na ciepło, qj - jednostkowe zapotrzebowanie na ciepło, które zależy od tego, jak dobrą izolację termiczną ma budynek. Jeśli jest słabo izolowany qj = 35-40 W/m3, jeśli jest dobrze izolowany qj = 20-30 W/m3, V - kubatura ogrzewanych pomieszczeń. 2. Qk = h× we wzorze tym: Qk - moc wkładu, h - współczynnik uwzględniający sprawność kominka (1,2 - odpowiada sprawności na poziomie 80%, 1,3 - odpowiada sprawności na poziomie 70%), - wyliczone zapotrzebowanie budynku na się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład> dodano: Problem zanieczyszczenia powietrza sprawił, że Unia Europejska podjęła radykalne kroki, uchwalając dyrektywę Ekoprojekt. Zarządzenie to porusza wiele zagadnień związanych z emisyjnością i sprawnością urządzeń grzewczych. Od 2022 roku, w eksploatacji będą mogły być jedynie produkty posiadające właśnie certyfikat Ecodesign. Dotyczy to również kominków. W wielu przypadkach, kominek jest stosowany, jako źródło ciepła, które samodzielnie ogrzewa dom w okresach przejściowych. Dlatego też, ważne jest, aby przy zakupie kominka zwracać uwagę wyżej wymieniony certyfikat. W dyrektywie, zostały wyodrębnione przepisy dla urządzeń kominkowych, czyli opalanych innym paliwem niż pellet z drewna prasowanego. Jakie kominki będą dopuszczone do eksploatacji po 2022 roku? Przedstawiamy podstawowe parametry i charakterystykę takich urządzeń. Sezonowa sprawność kominka Ekoprojekt wprowadził nowe pojęcie do branży grzewczej – sezonową efektywność energetyczną. Jest to pojęcie określające sprawność urządzenia, jako uśrednioną wartość między mocą nominalną a obniżoną. Urzetelnia to ocenę efektywności energetycznej kominka. Jest to niezwykle ważne, ponieważ w swoim założeniu, urządzenia z certyfikatem ecodesign muszą spełniać wymagane normy podczas pracy z nominalną jak i z obniżoną mocą. Sezonowa efektywność energetyczna ogrzewania pomieszczeń poprzez kominki z zamkniętą komorą spalania (wkłady kominkowe, kominki wolnostojące) wykorzystujące paliwo stałe inne niż drewno prasowane w formie pelletów powinna być równa lub wyższa niż 65 %. Należy zwracać uwagę na różnicę między ogólną a sezonową sprawnością. Różnica między nimi może wynosić nawet kilkanaście procent. Emisyjność Ekoprojekt zawiera także normy dotyczące emisji szkodliwych substancji. Prezentują się one następująco: Emisja PM z kominków posiadających zamkniętą komorę spalania oraz wykorzystujących paliwo stałe inne niż pellet nie mogą przekraczać 40 mg/m3 przy 13 % O2. Emisja OGC z kominków na paliwo stałe z otwartą komorą lub zamkniętą komorą spalania wykorzystujących paliwo stałe inne niż pellet nie może przekraczać 120 mgC/m3 przy 13 % O2. Emisja CO z kominków na paliwo stałe z zamkniętą komorą spalania wykorzystujących paliwo stałe inne niż pellet nie może przekraczać 1 500 mg/m3 przy 13 % O2. Emisja NOx z kominków na paliwo stałe z otwartą komorą lub zamkniętą komorą spalania wykorzystujących paliwo stałe inne niż pellet nie może przekraczać 200 mg/m3 wyrażanych, jako NO2 przy 13 % O2. Producenci kominków a Ekoprojekt W Ekoprojekcie zawarte są także zasady, które wymagają dodatkowych działań od producentów nowoczesnych kominków. Jest to między innymi zamieszczenie stosownych informacji w instrukcjach obsługi urządzenia i dokumentacji technicznej urządzenia. Rolą klienta jest dokładne sprawdzenie przed zakupem, czy w charakterystyce urządzenia są zawarte informacje dotyczące certyfikatu Ecodesign. Stosowanie kominków z płaszczem wodnym lub systemem dystrybucji gorącego powietrza, jako systemów grzewczych staje się coraz bardziej popularne. Inicjatywy takie jak Ekoprojekt to krok w kierunku jeszcze większej popularyzacji takich rozwiązań. Szukając wariantów ogrzewania budynku, coraz częściej zwracamy uwagę nie tylko na oszczędność finansową, ale również ekologiczność produktu. Dzięki Ekoprojektowi, możemy mieć pewność, że dane urządzenie jest przyjazne środowisku i przede wszystkim wydajne.

kominek z płaszczem wodnym kocioł na paliwo stałe